منو ببخش دخترم

ساعت 1 بامداده

خوابم نمی بره نفسم، می دونی چرا؟؟؟

تو از بدو تولد عادت داشتی انگشت شصتتو بمکی، اوایلش خیلی بانمک می شدی و دیدن قیافت خیلی لذت بخش و دلنشین بود ولی از 1/5 سالگی به بعد که دندونای جلوت شروع به کج شدن کرد خیلی ترسیدم و تصمیم گرفتم هرچه زودتر کمکت کنم و قبل از اینکه دیر بشه این عادت رو ترک کنی، ولی متاسفانه تو سمج تر از این حرفا بودی، اول از لاک تلخ که از داروخونه خریدم شروع کردم ولی خیلی زود به طعمش عادت کردی و لذت مکیدن انگشت اینقدر برات زیاد بود که تلخی لاک رو تحمل می کردی، یه مدت با رنگ زعفران انگشت شصتتو نارنجی می کردم و می گفتم چون انگشت شصتتو می مکی اینجوری شده ولی عین خیالت نبود، با نگاهم ناراحتیمو اعلام می کردم فایده ای نداشت، دعوات کردم، نه خیر

خلاصه 1 سالی هست که درگیر این مساله ایم، خلاصه از یکی دو هفته قبل با پدرت تصمیم گرفتیم جدی تر وارد عمل بشیم، برای ترسوندنت یه سوزن گذاشتم روی اُپن و گفتم اگر انگشتتو بخوری می زنم روی شصتت،یک کم حساب بردی

گاها هم که متوجه می شدم داری تکرار می کنی خودم رو به ندیدن می زدم تا مجبور نشم وارد عمل بشم، تا اینکه امشب انگشتت تو دهنت بود و وقتی نگات کردم زیاد به روی خودت نیاوردی و منم مجبور شدم سر حرفم بمونم چون در غیر این صورت به ضرر هردومون بود، خلاصه همین که سوزن رو نزدیک انگشتت کردم تنت شروع به لرزیدن کرد، گریه می کردی و التماسم می کردی( الهی مامان برات بمیره)خیلی ترسیده بودی و اصلا دلم نیومد که بزنم، وقتی دیدم اونجوری التماس و گریه می کنی طاقت نیاوردم و زدم زیر گریه، رفتم تو اتاق خواب و تا تونستم گریه کردم، تو هم که گریه منو دیدی زار زار گریه می کردی و معذرت خواهی می کردی، بابایی هم که بنده خدا این وسط گیر کرده بود یه کم تو رو نصیحت می کرد، یه کم منو آروم می کرد،خلاصه چند تا هم محکم زدم روی دست خودم چون با دست خودم تن بچمو لرزوندم. شب خیلی بدی بود، بعد اومدی بغلم کردی و اشکامو با اون دستای کوچولو و نازت پاک کردی و قول دادی که دیگه انگشتتو نخوری( الهی فدای اون زبون شیرینت بشم )، کلی هم تو بغل همدیگه گریه کردیم.

امیدواره که موفق بشی چون من واقعا دارم عذاب می کشم.

الانم که خوابیدی و هر دو تا دستت رو گذاشتی زیر کمرت که یه وقت بی هوا نذاری تو دهنت ( قربون اون دستتات برم ماآآآنی)

فقط بدون که نفسم به نفست بنده، نفسم